ຄົນພິການສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຂາດການສະໜັບສະໜູນ ດ້ານຄອບຄົວ ແລະ ສັງຄົມຢ່າງພຽງພໍ ແລະ ດ້ວຍເຫດນີ້ພວກເຂົາຈຶ່ງຂາດການເບິ່ງແຍງ, ການເຂົ້າເຖິງການບໍລິການສັງຄົມ, ໂອກາດພັດທະນາເສດຖະກິດຄອບຄົວແລະຊຸມຊົນ.
ຄົນພິການບໍ່ສາມາດເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງເຕັມສ່ວນໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມ ແລະ ຊຸມຊົນ, ປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການປັບປຸງສະພາບເສດຖະກິດສັງຄົມ. ການຂາດການມີສ່ວນຮ່ວມໃນກິດຈະກຳ ທາງສັງຄົມຂອງຄົນພິການເພີ່ມຄວາມສ່ຽງແລະສືບຕໍ່ວົງຈອນຂອງຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ພວກເຂົາຖືກຈຳແນກຈາກຫລາຍໆມຸມ. ມັນຍັງມີຄວາມເຂົ້າໃຈຜິດບາງຢ່າງກ່ຽວກັບຄວາມດູຖູກຂອງຜູ້ທີ່ທຸກຍາກ. ແຕ່ສັງຄົມຄວນໃຫ້ການສະໜັບສະໜູນ ທາງດ້ານສັງຄົມ ແລະ ສິດທິມະນຸດ ຄືກັບນະໂຍບາຍຂອງລັດຖະບານລາວ, ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາດັ່ງກ່າວ.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນປະກົດວ່າເປັນສິ່ງທ້າທາຍຍ້ອນວ່າການສະໜັບສະໜູນ ທາງດ້ານການເງິນແລະສັງຄົມບໍ່ພຽງພໍ. ເຖິງແມ່ນວ່າຄົນພິການບາງຄົນສາມາດມີຊີວິດທີ່ດີ, ເຮັດວຽກໃນຄອບຄົວ, ແລະເຂົ້າຮ່ວມໃນກິດຈະກຳຕ່າງໆໃນສັງຄົມ ແລະ ຊຸມຊົນ. ແຕ່ພວກເຂົາຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຈາກຊຸມຊົນ ແລະ ສັງຄົມເຮັດໃຫ້ບໍ່ໄດ້ຮັບສະຫວັດດີການທາງສັງຄົມທີ່ດີ, ຈຳກັດການເຂົ້າເຖິງການບໍລິການທາງສັງຄົມເຊັ່ນ: ການສຶກສາ, ສາທາລະນະສຸກ, ທັກສະອາຊີບ ສຳລັບການພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມ, ເຮັດໃຫ້ຄົນພິການໃຊ້ຊີວິດດ້ວຍຕົວເອງໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຄົນອື່ນ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຂາດການເຂົ້າເຖິງຄວາມຕ້ອງການຂັ້ນພື້ນຖານ/ ການບໍລິການສັງຄົມແລະຄວາມບໍ່ສາມາດປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຄວາມຕ້ອງການດ້ານເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ຈາກນັ້ນ ນຳໄປສູ່ຄວາມສ່ຽງເຂົ້າສູ່ວົງຈອນຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ການຈຳແນກລັງກຽດ.
ສະນັ້ນ, ໂຄງການສະເໜີ ແລະ ແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງ, ໃຫ້ການຝຶກອົບຮົມທັກສະວິຊາຊີບທີ່ຊ່ຽວຊານເຊັ່ນ: ການລ້ຽງສັດ, ການສ້ອມແປງເຄື່ອງຈັກຂະໜາດນ້ອຍແລະ ການສ້ອມແປງເຄື່ອງຈັກ, ກິດຈະກຳຫັດຖະກຳ. ນອກຈາກນີ້, ໂຄງການຍັງໄດ້ເພີ່ມຄວາມສາມາດແລະການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງຄົນພິການເພື່ອສ້າງຈິດສຳນຶກໃນການເພີ່ມທະວີການແຊກແຊງເພື່ອສິດທິຂອງຄົນພິການແລະສິດທິມະນຸດໃນການພັດທະນາການມີສ່ວນຮ່ວມ. ໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ສັງຄົມ, ຄອບຄົວແລະຊຸມຊົນ
ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມຍືນຍົງແລະກິດຈະກຳ ທີ່ຕໍ່ເນື່ອງເກີນໄລຍະເວລາຂອງໂຄງການ, ໂຄງການສ້າງຂີດຄວາມສາມາດໃຫ້ແກ່ຄົນພິການໄດ້ຮັບການຮ່ວມມືແລະການສະ ໜັບສະໜູນ ທີ່ເປັນໄປໄດ້ຈາກຄູ່ຮ່ວມງານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງພ້ອມທັງຂະຫຍາຍວິທີການພັດທະນາອາຊີບ. ຂອງຄົນພິການຕໍ່ຄົນອື່ນ, ບົດຮຽນທີ່ຖອດຖອນໄດ້ແລະການປະຕິບັດທີ່ດີທີ່ສຸດ ມັນຖືກຮວບຮວມເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງ ຕິດຕາມ ແລະ ປະເມີນຜົນ ແລະ ແບ່ງປັນກັບຄົນພິການ ອື່ນໆແລະອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງແລະໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງນັ້ນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຍຸດທະສາດຂອງລັດຖະບານ LDPA ແລະ SDGs ຍ້ອນວ່າແຜນງານຕອບສະ ໜອງ ຄວາມຕ້ອງການແລະຄວາມຕ້ອງການ ສຳ ລັບຫຼັກການສິດທິມະນຸດເຊັ່ນ: ການປົກປ້ອງ, ສົ່ງເສີມແລະປະຕິບັດຕາມ ສຳ ລັບຄົນພິການ.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ສຳລັບບາງກິດຈະກຳ, ສະມາຄົມຄົນພິການແຂວງຊຽງຂວາງ (LDPA.XKH) ໄດ້ນຳໃຊ້ປະສົບການແລະທັກສະໃນການຄຸ້ມຄອງແລະປະຕິບັດໂຄງການທີ່ຜ່ານມາໃນໂຄງການນີ້ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍ ຂອງໂຄງການ.
ນອກຈາກນີ້, ໂຄງການໄດ້ ນຳ ໃຊ້ປະສົບການແລະທັກສະໃນການຄຸ້ມຄອງແລະຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂຄງການຜ່ານໂຄງການທີ່ຜ່ານມາ, ຄວາມຊຳນານ, ຄວາມຮູ້ແລະທັກສະຂອງພະນັກງານສະມາຄົມ ຜ່ານການເຮັດວຽກໃນໂຄງການທີ່ແຕກຕ່າງກັນກັບຄົນພິການໃນແງ່ຂອງ: ການຝຶກອົບຮົມວິຊາຊີບ, ກິດຈະກຳສ້າງລາຍໄດ້, ການເຂົ້າເຖິງການບໍລິການດ້ານສຸຂະພາບແລະການສົນທະນາດ້ານນະໂຍບາຍ. ນີ້ແມ່ນປະສົບການແລະບົດຮຽນທີ່ລ້ຳຄ່າສຳລັບ LDPA.XKH ໃນການສະໝັກ ໂຄງການນີ້ເພື່ອໃຫ້ປະສົບຜົນສຳເລັດໃນພາລະກິດແລະ ຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງຕົນຢູ່ແຂວງຊຽງຂວາງ.
ໂຄງການດັ່ງກ່າວໄດ້ໃຫ້ການຝຶກອົບຮົມທັກສະວິຊາຊີບໃຫ້ແກ່ຊາວກະສິກອນພິການ 20 ຄົນຢູ່ກຸ່ມບ້ານລາດບວກ ເມືອງແປກ, ແຂວງຊຽງຂວາງ.
ກ່ອນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂຄງການໄດ້ສຳເລັດ ການສຳຫຼວດເກັບກຳຂໍ້ມູນຄວາມຕ້ອງການຂອງຄົນພິການ ແລະ ບັນຫາຕ່າງໆໄດ້ຖືກແກ້ໄຂຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງຄົນພິການກຸ່ມເປົ້າໝາຍ. ຈາກນັ້ນ ຊຸມຊົນໄດ້ ປັບປ່ຽນທັດສະນະຄະຕິ, ພືດຕິກຳ, ຄົນພິການສາມາດຢູ່ໃນສັງຄົມທີ່ດິຂຶ້ນ, ເພີ່ມທະວີການມີສ່ວນຮ່ວມ ແລະ ການສະໜັບສະ ໜູນຈາກອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ
ກິດຈະກຳສ້າງລາຍໄດ້ (IGA) ແມ່ນຖືກກຳນົດແລະ ດຳເນີນໂດຍກຸ່ມຄົນພິການ ແລະ ກຸ່ມຄົນພິການແລະຄອບຄົວມີການສ້າງລາຍໄດ້ທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ. ຄວາມຕ້ອງການແລະບັນຫາຕ່າງໆໄດ້ຖືກກຳນົດແລະແກ້ໄຂໃນກອງປະຊຸມຊຸມຊົນ / ບ້ານ.
ກຸ່ມເປົ້າໝາຍ 20 ຄົນພິການໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້, ຄວາມສາມາດແລະປະສົບການໃນທັກສະດ້ານວິຊາຊີບເຊັ່ນ: ການລ້ຽງສັດ. (ສັດປີກແລະ ໝູ) ແລະຫັດຖະກຳ ແລະ ຮຽນຮູ້ກົດໝາຍ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄົນພິການ ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບສິດທິມະນຸດ, ເພີ່ມການມີສ່ວນຮ່ວມໃນກິດຈະກຳທາງສັງຄົມແລະ ອຳນາດບ້ານ. ພວກເຂົາແລກປ່ຽນບົດຮຽນເຊິ່ງກັນແລະກັນ, ຊ່ວຍເຫລືອເຊິ່ງກັນແລະກັນໃນການປ່ຽນແປງຊີວິດ, ປະສົບການທີ່ໃໝ່ໆ.
ຄົນພິການມີເວທີປຶກສາຫາລືຢ່າງເປັນທາງການແລະແລກປ່ຽນບົດຮຽນເຊິ່ງກັນແລະກັນໂດຍຜ່ານການປະຊຸມ ແລ ະກອງປະຊຸມເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອເຊິ່ງກັນແລະກັນ.
ໂຄງການ ກຳລັງໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຢ່າງຫຼວງຫຼາຍເນື່ອງຈາກວ່າ ກຸ່ມຄົນພິການເຫຼົ່ານີ້ມີຫຼາຍບັນຫາທີ່ໄດ້ປະເມີນຄວາມຕ້ອງການກ່ອນໜ້ານີ້. ພະນັກງານໂຄງການ ເອື້ອຍອຳນວຍໃຫ້ພວກເຂົາເບິ່ງເຫັນບັນຫາ, ຄວາມຕ້ອງການແລະວິທີແກ້ໄຂຂອງເຂົາເຈົ້າເອງ, ແລະ ບັນຫາທຸກຢ່າງທີ່ພົບພໍ້ໄດ້ຖືກຕົກລົງເຫັນດີແລະແກ້ໄຂໂດຍຄວາມຄິດເຫັນຂອງພວກເຂົາ, ເພາະວ່າຄົນພິການສ່ວນໃຫຍ່ມີສ່ວນຮ່ວມ. ມີຫຼາຍຢ່າງທີ່ຈະແບ່ງປັນຄວາມຮູ້ສຶກ, ແຜນການ ແລະເກືອບທຸກຢ່າງຮ່ວມກັນ.
ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນງານດັ່ງກ່າວກັບກຸ່ມເປົ້າໝາຍ ຂອງໂຄງການ ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກເລັກນ້ອຍ, ຍ້ອນວ່າຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນກຸ່ມຊົນເຜົ່າມົ້ງ ທີ່ບໍ່ສາມາດເວົ້າພາສາກາງໄດ້ດີ. ສະນັ້ນ, ທຸກໆກິດຈະກຳ ທີ່ປະຕິບັດຕ້ອງໄດ້ ດຳເນີນໄປຢ່າງຊ້າໆ ແລະ ພຽງພໍ.
ຖ້າໂຄງການອື່ນໆ ຕ້ອງການຂະຫຍາຍເພີ່ມເຕີມ, ຕ້ອງໄດ້ສຸມໃສ່ການປະຕິບັດການປະເມີນຄວາມຕ້ອງການທີ່ ເໝາະສົມ, ກຸ່ມເປົ້າໝາຍ ແລະການວາງແຜນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຜູ້ປະສານງານໂຄງການຄວນເຈລະຈາເອົາຄົນທ້ງຖິ່ນ ໂດຍສະເພາະຜູ້ທີ່ເວົ້າພາສາມົ້ງໄດ້.
