ໃນສັງຄົມທີ່ເຮົາອາໄສຢູ່ໃນປັດຈຸບັນ ເຮົາຮູ້ກັນດີວ່າພຶດຕິກຳຂອງມະນຸດເປັນສິ່ງທີ່ຊັບຊ້ອນ, ມະນຸດມີສັກກະຍາພາບໃນການພັດທະນາຕົນເອງ, ມະນຸດສາມາດປ່ຽນແປງໄດ້ໂດຍອາໄສເວລາໃນການຮຽນຮູ້, ພະຍາຍາມຈະປັບປ່ຽນ ແລະ ພັດທະນາຮູບແບບພຶດຕິກໍາທັງຂອງຕົນເອງ ແລະ ຂອງຜູ້ອື່ນທີ່ຢູ່ຮ່ວມກັບເຮົາໃນສັງຄົມໃຫ້ເປັນໄປໃນທິດທາງທີ່ເໝາະສົມເພາະໃນຊີວິດປະຈໍາວັນ ມະນຸດບໍ່ໄດ້ຢູ່ພຽງຄົນດຽວແຕ່ຕ້ອງມີປະຕິສໍາພັນກັບຜູ້ອື່ນເຊິ່ງເປັນສິ່ງແວດລ້ອມເມື່ອມະນຸດຢູ່ຮ່ວມກັນເປັນກຸ່ມແລ້ວກຸ່ມດັ່ງກ່າວຈະມີອິດທິພົນເຮັດໃຫ້ເກີດພຶດຕິກໍາຫຼາຍໆດ້ານຂື້ນ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ ໄວໜຸ່ມຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈໃນຕົວເອງວ່າທີ່ຈິງແລ້ວຕົນເອງເປັນຄົນແບບໃດ, ບໍ່ກ້າທີ່ຈະເປີດເຜີຍ ແລະ ບໍ່ຍອມຮັບໃນສິ່ງທີ່ຕົນເອງເປັນ, ໄວໜຸ່ມຍັງບໍ່ເຂົ້າໃຈໃນສິ່ງທີ່ຄົນອື່ນເປັນ ຫຼື ກຳລັງເຮັດຢູ່, ເຮັດໃຫ້ເກີດມີຊ່ອງວ່າງໃນການຈຳແນກແບ່ງກຸ່ມ, ບໍ່ຍອມຮັບໃນສິ່ງທີ່ຄົນອື່ນເປັນ, ເກີດມີການຈຳແນກຊົນຊັ້ນຊົນເຜົ່າ ແລະ ສາສະໜາ, ເຮັດໃຫ້ໄວໜຸ່ມທີ່ຖືກຈຳແນກ ຫຼື ຕ່າງຈາກຄົນອື່ນບໍ່ກ້າທີ່ຈະສະແດງອອກ, ຖືກຈຳກັດໃນສັງຄົມ ແລະ ບໍ່ຖືກຍອມຮັບຈາກສັງຄົມ.
ສະນັ້ນ ອົງການມິດຕະພາບເມັນໂນນາຍ ຈຶ່ງໄດ້ຈັດຕັ້ງໂຄງການໄວໜຸ່ມຮຽນຮູ້ສູ່ການປ່ຽນແປງ ເພື່ອຈະນໍາເອົາກຸ່ມຄົນດັ່ງກ່າວນັ້ນ ມາເພີ່ມຂີດຄວາມສາມາດຂອງພວກຂື້ນໃຫ້ຫຼາຍຍິ່ງຂື້ນ ໂດຍການຝຶກອົບຮົມຮຽນຮູ້ທັກສະໃນການເຂົ້າໃຈໃນສິ່ງທີ່ຕົນເອງເປັນ ແລະ ຍອມຮັບໃນສິ່ງທີ່ຄົນອື່ນເປັນ, ຜ່ານການແລກປ່ຽນສົນທະນາເພື່ອໃຫ້ເຂົ້າໃຈໃນບັນຫາ ແລະ ກ້າທີ່ຈະປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມເປັນຈິງ ແລ້ວກ້າວໄປສູ່ພະວະການເປັນຜູ້ນຳ ແລະ ເພີມພາວະຂອງການເປັນຜູ້ນຳ ເພາະການເປັນຜູ້ນຳນັ້ນຕ້ອງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຮຽນຮູ້ຕັ້ງຕອນເປັນໄວໜຸ່ມຕ້ອງຮຽນຮູ້ທີ່ຈະບໍລິຫານຈັດການ ແລະ ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຕັ້ງແຕ່ຕອນທີ່ຍັງສຶກສາຮຳຮຽນຢູ່ເພື່ອກຽມພ້ອມສູ່ການເປັນຜູ້ນຳທີ່ດີໃນອານາຄົດໄດ້
